معنی دائم المرض در لغت نامه دهخدا

آنکه همواره مریض و بیمار باشد. (آنندراج). پیوسته بیمار. که هماره با درد بود. مطلی، دائم المرض. (منتهی الارب)

معنی دائم المرض در فرهنگ لغت هوشیار

کسی که پیوسته بیمار باشد

لغت نامه دهخدا

فرهنگ لغت هوشیار

آنکه پیوسته شراب بخورد و همیشه مست باشد، همیشه مست

(یِ مُلْ مَرَ)

پیوسته بیمار. همیشه رنجور. پیوسته دردمند. که هماره رنجور بود. رجوع به دائم المرض شود

(ءِ مُلْ خَ)

عمل دائم الخمر. ادمان. مستی پیوسته. شراب خواری مداوم. مستی مستدام

(ءِ مُلْ خَ)

سکیر. همیشه مست. سکور. که پیوسته شراب خورد. مستلج. مدمن. آنکه همیشه شراب و می نوشد. (آنندراج). خمّیر، که پیوسته مست باشد

(ءِ مُلْ حَ)

پیوسته بی نماز (زن). که همه وقت عادت ببیند. که عادت از وی منفک نشود

همیشه مست هماره مست آنکه پیوسته خمر نوشد آنکه معتاد بنوشیدن شراب و نوشابه های دیگر الکلی باشد مدمن. یا دائم الخمری. خمر نوشی مداوم ادمان

جاییی که در آن بیمارشوند: (باغ چون جنت شود دار المرض زرد و ریزان برگ او اندر حرض) (مثنوی)

((ئِ مُ ل خَ))

الکلی، معتاد به شراب یا هر نوشابه الکلی دیگر